Het is gedaan

Het is gedaan

[A] Frans Jacobs [C] Vincent Scotto & Leo Raiter

Ik wil hier een liedje zingen
’k ben nog jong in het verschiet
en dat doet mijn hartje wringen
’k heb door ’t vrouwvolk veel verdriet.
Mijn eerste lief was Madelein,
het was een kind zo schoon en fijn.
Wij spaarden samen in een pot
voor te trouwen sapperlot.
Op zeek’re’n dag, mijn lief ging heen,
ja, ik stond moederziel alleen
en de spaarpot verdween.

’t Is gedaan, het is gedaan,
geen enk’le vrouw zie ik nog staan.
’k Zeg het voor de laatste keer:
vrijen doe ik nu nooit niet meer.
hebt ge wat kluiten ge kunt er hun liefde kopen,
maar hebt gij niets, gij kunt er naar den duivel lopen.
Al voel ik mij gans vergaan,
het is gedaan, het is gedaan

Mijn tweede lief was een blonde,
hare naam was Julia.
Met haar vrijen was geen zonde,
’t was met akkoord van papa.
Wij kochten samen in de stad
zo al ons meubels op de plak,
en dat was al op mijnen naam,
wij gingen trouwen gaan.
Den dag van trouwen, mens, och God,
toen kwam ik aan mijn bruid haar kot
maar de deur was op slot.

’t Derde lief was Melanieke
en zij was er ros van haar,
ja ik was haar tiende liefke
zij telde juist vijftig jaar.
’k Kocht al haar kleren sapristie
en zo zat zij nu gans in ’t nieuw
maar ’k zag haar ’s avonds, sapperlot
aan den arm van een piot.
’k Verweet haar dan voor vuile prei
en voor mijn goedheid kreeg ik vrij
er nog wat slagen bij!