De West-Hinder vergaan (1912)
- tekst: Jan Bullaert muziek: Leo Friedman (1909)
- zangwijze van: “Meet me to-night in dreamland”
- ook gebruikt door Joe Hill voor “The White Slave” (De Blanke Slavin)
- Scheepsramp van 14-12-1912 – aanvaring met de lichter “Minnie”
De West-Hinder vergaan
De West-Hinder in de grond geboord,
daar hoort ge overal van spreken.
Menig kloek man ligt in zee versmoord,
baten dan niet al hunne kreten?
Nu liggen zij daar, allemaal te saam,
begraven zijn zij in d’Oceaan!
Refrein:
Denkt aan de weduwvrouwen
en aan de kind’ren klein
die thans zonder hun trouwe
vader of echtgenoot zijn.
Ziet ze de handjes vouwen,
de diep beproefde liën.
Men hoort de kind’ren smeken, bovendien:
vader, nooit zullen w’u nog zien.
De West-Hinder die lag op zijn plaats
om in tijd van nood hulp te bieden.
Maar daar op zee bij ’t licht dat weekaatst
van in grote nood zijnde zeelieden.
Met veel grote moed zijn zij er heen gegaan;
maar zijn met man en muis vergaan.
Hoe vreselijk, ja, dit ongeluk
dat hier in de stad zich verspreidde.
De vrouwen zijn naar de zee gevlucht,
het was om hunne man te bevrijden.
Doch het was te laat, zo sprak ook de Heer,
de braven ze waren er niet meer.
En daag’lijks komen zij aan het strand
kind’ren en vrouwen staan te treuren.
Nog niet één lijk is er aangeland,
zoiets heeft men nooit weten gebeuren.
De vrouwen tegaar smeken op hun kniën:
mag ik zijn lijk nog eens wederzien?
 |
Partituur * De West-Hinder vergaan * |
 |
instrumentaal
|